loading...
Τον Φεβρουάριο του 1928, ετοιμαζόταν να διεξαχθεί η πολύκροτη δίκη που αφορούσε στον φόνο της Κόμισσας Marie Amelie Vernet-Lord, η οποία έμελλε να θεωρηθεί ως η πλέον περίεργη δίκη στα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά μέχρι την εποχή εκείνη.
Όταν συνελήφθη ο φερόμενος ως δράστης Κόμης Wencelas de Klupfel και εμφανίστηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου, η υπεράσπιση σκόπευε να υποστηρίξει ότι ένας προϊστορικός αγριάνθρωπος των σπηλαίων, ο οποίος είχε εξαφανιστεί πριν από 25.000 χρόνια, υπήρξε ο δολοφόνος ή μάλλον ότι ο Κόμης κατείχετο από το πνεύμα του πρωτόγονου αυτού πλάσματος, όταν έμπηξε στην καρδιά της όμορφης Κόμισσας ένα αδαμαντοκόλλητο εγχειρίδιο.
Σύμφωνα με τις γαλλικές εφημερίδες, εντελώς παράδοξες καταθέσεις μαρτύρων σκόπευαν να πραγματοποιηθούν, οι οποίες θα αποδείκνυαν ότι η Κόμισσα ήταν το δέκατο τρίτο θύμα του τρομερού αυτού πιθηκανθρώπου, γνωστού στον κύκλο των Αποκρυφιστών ως «Αίας» ή «Προϊστορικός Άνθρωπος».
Ο αιωνόβιος αυτός πιθηκάνθρωπος, λοιπόν, ζήλευε τόσο την Κόμισσα, με την οποία ήταν παράφορα ερωτευμένος, ώστε προκάλεσε τον θάνατο όλων των προσώπων που είχαν παραστεί στον γάμο της, για να δολοφονήσει στη συνέχεια και την ίδια.
Η Κόμισσα Marie Amelie Vernet-Lord
Θα ήταν η πρώτη φορά από την εποχή του Μεσαίωνα, κατά την οποία η υπεράσπιση θα επικαλούνταν την ενέργεια ενός όντος, που δεν ανήκε στην παρούσα ζωή.
Αν οι δικαστές θα παραδέχονταν ότι ο μυστηριώδης «Αίας» ήταν ο πραγματικός δολοφόνος της Κόμισσας, ο Κόμης θα αθωωνόταν ή τουλάχιστον θα τον απομόνωναν σε κάποια νευρολογική κλινική, μέχρις ότου να μπορούσε να απαλλαγεί από την επιρροή του πανάρχαιου πλάσματος.
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, η Κόμισσα είχε βρεθεί νεκρή μέσα στην έπαυλή της στην κοσμοπολίτικη Νίκαια της Γαλλίας με ένα διαμαντοστόλιστο δίκοπο μαχαίρι μπηγμένο στην καρδιά της. Αμέσως σχεδόν, ο Κόμης Wencelas de Klupfel, τέως Αξιωματικός της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Φρουράς, συνελήφθη. Κατά τη γαλλική αστυνομία, ομολόγησε την πράξη του, λέγοντας:
«Μάταια με ρωτάτε γιατί το έκανα. Δεν ξέρω, δε θυμάμαι τίποτα!»
Η ομολογία του αυτή κρίθηκε ανεπαρκής από τους αστυνομικούς, οι οποίοι έψαχναν να βρουν τι τον οδήγησε να προβεί σε τέτοια απάνθρωπη πράξη. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν τους λόγους και έτσι, υποχρεώθηκαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι όντως ο Κόμης πιθανώς να μη θυμόταν.
Το μόνο που εξακρίβωσε η γαλλική αστυνομία, η μοναδική σχέση που επιβεβαιώθηκε ανάμεσα στο θύμα και στον δολοφόνο, ήταν ότι ο Κόμης σύχναζε στον «Cercle Sadyana», όπου ήταν ο κύκλος πνευματιστών της Κόμισσας. Εκεί πραγματοποιούσαν πνευματιστικές συνεδριάσεις και όλοι οι συμμετέχοντες γνώριζαν το πνεύμα του πρωτόγονου πλάσματος, που αποκαλούσαν «Αίαντα».
Μα, εκείνο που περιέπλεξε ακόμα περισσότερο την κατάσταση και έκανε τους αστυνομικούς να σαστίσουν ήταν το τηλεγράφημα που έλαβαν από τον σύζυγο της δολοφονημένης Κόμισσας, τον Horace Wilfred Lord, το οποίο έλεγε:
«Εις το όνομα του Θεού και χάριν της μνήμης της πολυαγαπημένης μου συζύγου, λυπηθείτε τον δυστυχή Wencelas de Klupfel! Είναι αθώος!»
Μάλιστα, όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι της Κόμισσας επέδειξαν την ίδια στάση. Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, τόνιζαν ότι ένα πανάρχαιο πονηρό πνεύμα κατείχε τον δολοφόνο, ο οποίος δεν είχε καμία απολύτως συναίσθηση της αποτρόπαιας πράξης του.
Horace Wilfred Lord
Σύμφωνα με τις έρευνες της Αστυνομίας, ο τρόπος με τον οποίο είχε τελεστεί το έγκλημα ήταν εξίσου περίεργος. Ο Κόμης είχε εισέλθει ηρεμότατος στην έπαυλη της Νίκαιας, προχώρησε με σταθερά βήματα μέσα στην αίθουσα, κάρφωσε το στιλέτο στην καρδιά της Κόμισσας, χωρίς να είχε προηγηθεί φιλονικία ή έριδα, κάλυψε το πτώμα της με ένα ύφασμα και εξήλθε απαθέστατα, σαν να αποχωρούσε από μια φιλική επίσκεψη.
Η μόνη εξήγηση, έλεγαν όσοι σύχναζαν στις πνευματιστικές συγκεντρώσεις της Κόμισσας, ήταν η επέμβαση του «Αίαντα», του πνεύματος ενός απολίτιστου, αγροίκου προϊστορικού ανθρώπου, με τον οποίο είχαν επικοινωνήσει πολλές φορές στο παρελθόν.
Η Αστυνομία, όμως, δεν αποδεχόταν αυτά τα πνευματιστικά φληναφήματα και αερολογίες. Πάσχιζε να βρει μια λογική εξήγηση, αλλά εις μάτην. Τα είχε απλώς χαμένα…
Η Κόμισσα καταγόταν από μία εκ των παλαιότερων και αριστοκρατικότερων οικογενειών της Γαλλίας. Ήταν ιδιαιτέρως πλούσια και πασίγνωστη για την ομορφιά της. Άρχισε να ενδιαφέρεται για τον Πνευματισμό από το 1920, λίγο πριν παντρευτεί τον σύζυγό της, Horace Wilfred Lord, ο οποίος ήταν Αξιωματικός του Αμερικανικού Στρατού.
Υπό την καθοδήγηση της Madame Arnell, διάσημου μέντιουμ και ιέρειας των Απόκρυφων Επιστημών της εποχής, η Κόμισσα, που τότε ήταν μόλις είκοσι ετών, άρχισε να συχνάζει στις συνεδριάσεις της Θεοσοφίας του «Cercle Sadyana». Ο μυστηριώδης προϊστορικός πιθηκάνθρωπος, ονόματι «Αίας», εμφανίστηκε σε μια από τις συνεδριάσεις αυτές.
Το Σανατόριο de Courmettes, όπου τη δεκαετία του 1920 χρησιμοποιούνταν ως τόπος πνευματιστικών συνεδριάσεων από το «Cercle Sadyana»
Σύμφωνα πάντα με τα μέλη του πνευματιστικού κύκλου, η Κόμισσα είχε πει στο μέντιουμ ότι αισθανόταν μια ακατανόητη δύναμη, που της αναστάτωνε το μυαλό. Της φαινόταν, έλεγε, σαν να την είχε ερωτευθεί κάποιος από έναν άλλον κόσμο και να την επισκεπτόταν. Δεν έβρισκε ησυχία και βασανιζόταν κάθε νύχτα από παράδοξα όνειρα.
Η Madame Arnell, τότε, προσφέρθηκε να καλέσει το πονηρό πνεύμα. Ιδού πώς περιέγραφαν οι λαβόντες μέρος στη συνεδρίαση εκείνη:
«Το κεφάλι του μέντιουμ έπεσε πάνω στα σταυρωμένα χέρια της, ενώ στη συνέχεια μια παράξενη ομίχλη την περιτύλιξε. Η Κόμισσα παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Και ξαφνικά, με μάτια γεμάτα τρόμο, πήδησε όρθια. Η ομίχλη πύκνωσε και απέκτησε ένα αλλόκοτο σχήμα. Και δεν ήταν κανένας ωραίος νέος ή κάποιος ευγενής ιππότης.
Εκεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας στεκόταν ένας πελώριος τριχωτός αγριάνθρωπος, κυριολεκτικά ένας πιθηκάνθρωπος με δασύτατα φρύδια, με μέτωπο βαθουλωτό, ένα σωστό ανθρωπόμορφο θηρίο. Ξεχείλιζε από ένα πάθος κακούργο το βλέμμα του και καθώς τέντωσε τα μακριά του χέρια προς την Κόμισσα, εκείνη οπισθοχώρησε έντρομη. Η συνεδρίαση λύθηκε μεμιάς και η τρομακτική μορφή εξαφανίστηκε σαν καπνός.
Μετά την ημέρα εκείνη, έγινε σαφές ότι δεν μπορούσαμε να εμποδίσουμε τον πιθηκάνθρωπο να προσέρχεται στις πνευματιστικές συνεδριάσεις του θεοσοφικού μας κύκλου. Ήταν εξαιρετικά ενοχλητικός και έμοιαζε επικίνδυνος. Κανείς μας δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς τι ήθελε να πει, ενώ το ενδιαφέρον του για την όμορφη Κόμισσα ήταν πασίδηλο.
Έτσι, η Marie Amelie Vernet παράτησε τον Πνευματισμό και παντρεύτηκε. Ο «Αίαντας» ξεκίνησε να καταστρώνει την εκδίκησή του. Η υπόθεση θα ήταν κωμική, αν δε διαδραματιζόταν μια ολόκληρη σειρά από τραγικά γεγονότα».
Το περιστατικό, όπως απεικονίστηκε στις εφημερίδες της εποχής εκείνης
Ιδού ο μακάβριος κατάλογος των δεκατριών θυμάτων που ακολούθησαν:
Ο Γάλλος ιερέας, ο οποίος τέλεσε τους γάμους της Κόμισσας με τον Αμερικανό Αξιωματικό της και ο οποίος έχαιρε άκρας υγείας, σύμφωνα με τις γνωματεύσεις των ιατρών, πέθανε μυστηριωδώς την επομένη του γάμου.
Ο παράνυμφος του γάμου, ονόματι Ανρί Βερνώ, μόλις ανέβηκε στο ατμόπλοιο για την Αργεντινή, έπεσε νεκρός από άγνωστη αιτία, λίγες μέρες μετά.
Ο θείος της Κόμισσας, Ζορζ, που είχε παραβρεθεί στον γάμο, εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε μια πολυθρόνα καταστρώματος ενός ατμόπλοιου μετά από μια εβδομάδα. Δεν έμαθαν ποτέ την αιτία θανάτου του.
Ο εξάδελφος της νύφης, Άλφρεντ, βρέθηκε νεκρός την επόμενη κιόλας μέρα του μυστηρίου.
Ο αδερφός του, Έντμοντ, ξεψύχησε ταυτοχρόνως με τον Άλφρεντ. Οι ιατροί που τους εξέτασαν δε βρήκαν καμία λογική αιτία για τους θανάτους τους.
Η θεία της Κόμισσας, Αδελαΐδα, η οποία φρόντισε να φορέσει η ίδια το νυφικό στην Marie Amelie Vernet, με τη λήξη του γάμου έπεσε λιπόθυμη και δεν ξανασηκώθηκε ποτέ.
Η Λουίζ Ρέγκερ, μέλος του πνευματιστικού κύκλου «Cercle Sadyana», πέθανε γελώντας μπροστά στους προσκεκλημένους της, δύο μέρες μετά τον γάμο. Απλώς σταμάτησε να αναπνέει.
Η κυρία Καριέστ, σύζυγος επιφανούς ιατρού στις Κάννες και μάρτυρας στον γάμο, δεν ξύπνησε ποτέ από τον ύπνο της τρεις μέρες μετά την τέλεση των γάμων.
Ο Κόμης Κάρολος ντε Ζιμέλ, ένας χαρούμενος άνθρωπος, που είχε παίξει, μάλιστα, πιάνο στη γαμήλια δεξίωση, την επομένη αυτοκτόνησε.
Η σύζυγός του, Κόμισσα Λουλού ντε Ζιμέλ, η Κυρία των Τιμών στο μυστήριο, άφησε την τελευταία της πνοή την επομένη της αυτοκτονίας του άντρα της.
Η μητέρα της νύφης πέθανε μέσα σε αβάσταχτους πόνους, λίγο καιρό αργότερα, από μια ακαθόριστη ασθένεια, που οι ιατροί δεν είχαν ξαναδεί.
Η σπουδαία χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν, που έμεινε στην ιστορία ως η «Ξυπόλυτη Χορεύτρια», καλή φίλη της νύφης και προσκαλεσμένη στον γάμο, βρήκε τραγικό θάνατο, όταν το φουλάρι της πιάστηκε στην πόρτα του σπορ αυτοκινήτου της, σπάζοντάς της τον αυχένα.
Το δέκατο τρίτο θύμα ήταν η ίδια η νύφη, η Κόμισσα Marie Amelie Vernet-Lord, με ένα αδαμαντοκόλλητο στιλέτο μπηγμένο βαθιά στην καρδιά από το χέρι του Κόμη Wencelas de Klupfel, ο οποίος δε θυμόταν το παραμικρό.
Η σπουδαία χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν (26/05/1877 – 14/09/1927), που έμεινε στην ιστορία ως η «Ξυπόλυτη Χορεύτρια»
Οι μόνοι που έμειναν ζωντανοί ήταν ο πατέρας της νύφης, που λίγο καιρό μετά παραφρόνησε και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε φρενοκομείο και ο σύζυγος της δολοφονημένης Κόμισσας, Horace Wilfred Lord, που βυθίστηκε στη μελαγχολία για χρόνια ολόκληρα.
Οι Αποκρυφιστές υποστήριζαν ότι το πνεύμα του πιθηκανθρώπου εξαγριώθηκε, όταν η αγαπημένη του Κόμισσα νυμφεύτηκε και διέπραξε και τα δεκατρία αυτά εγκλήματα.
Η παραπάνω υπόθεση θεωρείται δικαίως ως η πιο μυστηριώδης δίκη στα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 15/02/1928…
Δείτε κι εδώ
loading...
Κοινοποιήστε το στα παρακάτω κουμπιά
Post A Comment:
0 comments so far,add yours