Η προφητεία του Αφρικανού μάγου για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη που... βγήκε αληθινή

ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ MATI GR

Η περίφημη Μάχη του Μαρένγκο υπήρξε η πολεμική σύρραξη που έλαβε χώρα στις 14 Ιουνίου του 1800 μεταξύ των γαλλικών δυνάμεων υπό τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και των αυστριακών δυνάμεων τη Μοναρχίας των Αψβούργων, στην τοποθεσία του χωριού Μαρένγκο κοντά στην πόλη Αλεσσάντρια στο Πιεμόντε της Ιταλίας.

«Η Μάχη του Μαρένγκο», πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Louis-Francois Lejeune (03/02/1775 – 29/02/1848)

Κατά το τέλος της μάχης, οι Γάλλοι κατόρθωσαν να ανατρέψουν την αιφνίδια επίθεση των Αυστριακών, νικώντας τους και εκδιώκοντάς τους από την Ιταλία, ενισχύοντας έτσι τη θέση του Ναπολέοντα ως Πρώτου Υπάτου της Γαλλίας.

Η σκηνή, λοιπόν, που θα σας εξιστορήσουμε παρακάτω, συνέβη τις παραμονές της Μάχης του Μαρένγκο. Μια νύχτα, έφτασε στο στρατόπεδο του Ναπολέοντα ο αφοσιωμένος του Στρατηγός Jean-Baptiste Herbin Dessaux, επιστρέφοντας από την Αίγυπτο.

Αφού οι δύο άντρες μίλησαν στην αρχή για διάφορα θέματα, έξαφνα ο Dessaux είπε στον Βοναπάρτη:

-Στρατηγέ μου, έφερα από την Αίγυπτο έναν μάγο ιθαγενή. Έτυχε να του σώσω κάποτε τη ζωή και από τότε με ακολουθεί σαν το πιστό σκυλί.

Αμέσως ο Ναπολέων, ο οποίος σε όλη του τη ζωή πίστευε στο μεταφυσικό και στη μαγεία, ρώτησε τον Dessaux:

-Μήπως αυτός ο Αιγύπτιος μάγος διαβάζει το μέλλον στα χαρτιά ή στην παλάμη;

-Όχι. Έχει, όμως, μια μέθοδο αλλόκοτη, όσο και αλάνθαστη! Κοιτάζει βαθιά στα μάτια αυτόν που έχει απέναντί του κι έτσι, προβλέπει όλα όσα θα του συμβούν στο μέλλον του.

-Και για σένα, φίλε μου Dessaux, τι έχει προφητέψει;

-Τίποτε απολύτως! Γιατί μπροστά μου έχει πάντοτε σκυμμένο το κεφάλι. Δε με κοιτάζει ποτέ στα μάτια. Είναι αφοσιωμένος σε μένα και γι’ αυτό τρομάζει μήπως χρειαστεί να μου προβλέψει τίποτε κακό. Θέλετε να τον φωνάξω εδώ;

-Ναι, φυσικά! απάντησε συλλογισμένος ο Βοναπάρτης.

Jean-Baptiste Herbin Dessaux (31/12/1765 – 16/10/1832)

Ο Jean-Baptiste Herbin Dessaux κάλεσε τον υπασπιστή του και του είπε να του φέρει ευθύς μπροστά του τον Κύρο, όπως ονομαζόταν ο μάγος. Και απευθυνόμενος στον Ναπολέοντα, πρόσθεσε:

-Έχει παράξενο όνομα για Αιγύπτιος. Αλλά και τα μάγια και οι μαντείες του έχουν κάτι το ασιατικό. Σαν να ήταν Χαλδαίος ή Πέρσης. Είναι τόσο σοφός άνθρωπος, ώστε η σοφία του θα έκανε όλους μας τους επιστήμονες να ντροπιαστούν, αν επιχειρούσαν να τα βάλουν μαζί του! Μη θεωρήσετε, Στρατηγέ μου, ότι σας λέω λόγια τρελά ή παιδιάστικα. Περιμένετε και θα δείτε…

Και ο Ναπολέων απάντησε στωικά:

-Όχι, αγαπητέ φίλε μου Dessaux. Σ’ αυτά τα πράγματα, άλλωστε, είμαστε όλοι λιγάκι τρελοί και όμοιοι με μικρά παιδιά.

Εκείνη τη στιγμή, γύρισε ο υπασπιστής, φέρνοντας μαζί του κι έναν μαύρο Αφρικανό, ντυμένο με κατάλευκη κελεμπία.

-Πιστέ μου Κύρε, του είπε ο Dessaux, να ο Σουλτάνος της Φωτιάς! (καθώς έτσι αποκαλούσαν οι Αιγύπτιοι τον Βοναπάρτη).

-Χάρις στον Δίκαιο Σουλτάνο, όπως εμείς αποκαλούμε τον Dessaux, μπόρεσαν τα θνητά μου μάτια να αντικρίσουν τον τρανό Σουλτάνο της Φωτιάς, μουρμούρισε ο Κύρος με την περίεργη προφορά του.

Κατόπιν, ο Κύρος ανύψωσε το βλέμμα του και το κάρφωσε στα αστραποβόλα μάτια του Ναπολέοντα. Ξαφνικά, ο μάγος, σαν αποκαμωμένος από την υπεράνθρωπη προσπάθεια που είχε καταβάλει, άρχισε να ψελλίζει ακατάληπτα μερικές άναρθρες λέξεις, που σιγά-σιγά γίνονταν καθαρότερες:

-Μεγάλε Σουλτάνε της Φωτιάς, η τύχη σου θα αυξάνεται συνεχώς, ωσότου, όμως, να πεθάνει και ο τελευταίος σου φίλος!

Λίγες στιγμές νωρίτερα, είχε μπει στη σκηνή του Βοναπάρτη ένας άλλος του Στρατηγός, ο Geraud Christophe Michel Duroc, ο οποίος πρόλαβε να ακούσει τα λόγια του μάγου.

-Ας ελπίσουμε, Στρατηγέ μου, είπε τότε στον Ναπολέοντα, ότι θα είμαι εγώ ο τελευταίος που θα πεθάνω για σας!

Geraud Duroc (25/10/1772 – 23/05/1813)

Η φωνή του Κύρου ακούστηκε ξανά:

-Ναι, εσύ πράγματι αγαπάς τον Μεγάλο Σουλτάνο της Φωτιάς και θα είσαι όντως ο τελευταίος φίλος του που θα πεθάνει γι’ αυτόν!

-Κι εγώ; ρώτησε τότε ο Dessaux. Εγώ δεν αγαπώ τον Μεγάλο Σουλτάνο της Φωτιάς;

Ένας λυγμός ακούστηκε. Για πρώτη φορά ο Κύρος είχε αποτολμήσει να κοιτάξει κατάματα τον κύριό του και σωτήρα του. Αμέσως ο Κύρος σωριάστηκε στη γη με το πρόσωπο στο χώμα, βογκώντας όπως το πιστό σκυλί στον τάφο του αφέντη του.

-Εσύ, ο Δίκαιος Σουλτάνος, θα είσαι ο πρώτος που θα πεθάνεις! μονολόγησε με δάκρυα απελπισίας.

Πραγματικά, λοιπόν, έπειτα από μόλις δύο ημέρες, ο Dessaux σκοτώθηκε στη Μάχη του Μαρένγκο.

Όσο για τον Duroc, σκοτώθηκε στη Μάχη του Μπάουτσεν, τον Μάιο του 1813, έπειτα από την οποία ο Ναπολέων άρχισε να χάνει οριστικά τη δύναμή του.