ΝΑΝΣΥ ΜΑΡΗ : Η ομορφιά είναι στις ατέλειες.

Ένα άρθρο για την γυναίκα, την ομορφιά που δεν έχει ηλικία, και την ελευθερία από τα κοινωνικά πρότυπα.

ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ MATI GR

Συνέντευξη : Νίκος Κρίκας

Συνάντησα την Νάνσυ Μάρη, ένα βραδάκι στο Σούνιο, σ'ένα πολύ ατμοσφαιρικό μπαράκι, που είχε προτείνει η ίδια. Ήρθε στην ώρα της, χωρίς ίχνος μακιγιάζ, ανεπιτήδευτη, γλυκιά, χαρούμενη, κι ένιωσα σαν ένα φρέσκο αεράκι να με δρόσισε.

Ήξερα ότι είναι χρόνια στον χώρο των ΜΜΕ, όπως και ιδιοκτήτρια του site Heart2art.gr. Tην είδα μια μέρα να φωτογραφίζεται έτσι, εντελώς φυσική ( παραθέτω τις φωτογραφίες παρακάτω ), περνώντας το μήνυμα "δεχτείτε τον εαυτό σας με τις ατέλειές του". Μη φοβούμενη μάλιστα να πεί και την ηλικία της. Ετών 55 δηλώνει, αυτό να βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στα social, και ν'αναρωτιέμαι κι εγώ αν είναι αλήθεια.

-Όταν της είπα ότι είναι πολύ θαρραλέο να παραδέχεται την ηλικία της δημόσια, εκείνη έβαλε τα γέλια.

ΝΜ: Είναι αστείο να μην λέμε την ηλικία μας. Κάποια στιγμή θα μαθευτεί, και θα φανούμε το λιγότερο πολύ ανασφαλείς. Νιώθω πολύ καλά με την ηλικία μου, και χαίρομαι να την λέω.

ΝΚ: Ήσουν χρόνια στον χώρο των περιοδικών και της τηλεόρασης σαν ενδυματολόγος, και τώρα ιδιοκτήτρια ενός site. Πώς γίνεται να υποστηρίζεις τόσο ένθερμα την φυσικότητα, και την προβολή των ατελειών;

ΝΜ: Το επάγγελμά μου, ήταν ένας από τους λόγους της στροφής μου αυτής. Για πολλά χρόνια, έβλεπα ανθρώπους δέσμιους της εικόνας τους. Αγχωμένους, και ψυχαναγκασμένους, στην διατήρηση μιας εικόνας που τους απαιτείτο από τα ΜΜΕ, αλλά κι από τον κόσμο. Μέσα σε αυτούς ήμουν κι εγώ, γιατί εμφανιζόμουν σ' εκπομπές, διαφημίσεις, και δούλευα στον χώρο της μόδας.

ΝΚ : Πιστεύεις ότι η διατήρηση μιας όμορφης εικόνας δεν είναι προσόν; Ειδικά όταν είναι το επαγγελμά σου;

ΝΜ: Φυσικά και είναι, και πρέπει όλοι να προσπαθούμε γι' αυτό. Όταν η εικόνα μας στον καθρέφτη μας ικανοποιεί, νιώθουμε όμορφα.

Το πρόβλημα ξεκινά όταν η εικόνα μας γίνεται αυτοσκοπός και μας αγχώνει, λόγω προτύπων και κοινωνίας. Ψεύτικα χείλη, φρύδια, στήθος, οπίσθια, κλπ. όχι γιατί το θέλουμε πραγματικά ( γιατί τότε δεν υπάρχει πρόβλημα ), αλλά γιατί μια κοινωνία εμπορική και εικονολατρική μας το επιβάλει, και αποδέχεται καλύτερα τον-την όμορφο-η.

Είναι φασιστικό αυτό. Όπως είναι φασιστικό να είναι οι παχουλοί-ές αστείοι για να είναι αποδεκτοί. Γιατί να μην είναι σοβαροί, ακόμα και μοιραίοι. Γιατί θα πρέπει η εικόνα μας να μας αυτοπροσδιορίζει;

Κακά τα ψέμματα, όλοι είμαστε θύματα των προτύπων. Ανώνυμοι κι επώνυμοι, με τους τελευταίους ακόμα περισσότερο ψυχαναγκασμένους, και δέσμιους της εικόνας τους. Το θέμα είναι να ξέρουμε πότε να σταματάμε, και ν'αντιστεκόμαστε.

ΝΚ : Τι είναι αυτό που σε ώθησε ν'αποφασίσεις ν'αντισταθείς δημόσια;

ΝΜ: Για πολλά χρόνια εξυπηρετούσα τα θέλω της κοινωνία μας. Μέσα μου όμως πάντα αντιδρούσα, δεν μου άρεσε. Έψαχνα ευκαιρία να εκφραστώ. Ώσπου μια μέρα, μου είπαν ότι έχω όγκο στο κεφάλι, μη εγχειρίσιμο. Μέχρι να μου πουν ότι είναι κάτι ακίνδυνο για την ζωή μου, και ότι αντιμετωπίζεται εύκολα, ώστε να μην υπάρχουν επιπτώσεις στην υγεία μου, όλη μου η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια μου. Όλα όσα είχα περάσει, όλα μου τα άγχη και οι ανησυχίες, επανεξετάστηκαν. Και πήρα αποφάσεις.

ΝΚ: " Όλα όσα είχες περάσει". Ήταν δύσκολα; Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

ΝΜ: Ήταν όμορφα, και δύσκολα μαζί. Μοναχοπαίδι, αλλά όχι κακομαθημένο ( γελάει ). Όταν μεγάλωνα, το να είσαι καλλιτέχνης, ελεύθερο πνεύμα και γυναίκα, δεν ήταν ιδιαίτερα αποδεκτό. Μεγάλωσα με μια μητέρα που ήθελε να κρατά τα κοινωνικά πρότυπα, και προσπαθούσε να με αλλάξει, κι έναν πατέρα αρκετά αυστηρό. Έφυγα από δημόσια θέση στην ΔΕΗ, και ασχολήθηκα με την μόδα. Πήγα στην σχολή ενώ είχα δύο παιδιά, και πάλεψα για την δουλειά μου. Οι γονείς μου, μου έλεγαν για χρόνια ότι έκανα λάθος ( γελάει ).
Βέβαια με αγαπούσαν και με βοήθησαν με τον τρόπο τους σε πολλά.

Χώρισα μετά απο 18 χρόνια γάμου, κάτι που πάλι δεν ήταν εύκολα αποδεκτό, γιατί στην Ελλάδα "η γυναίκα κρατάει το σπίτι". Τα κοινωνικά πρότυπα, μου δημιουργούσαν πάντα δυσκολίες, δεν ήμουν πάντα αποδεκτή.
Μεγάλωσα δυο αγόρια για τα οποία είμαι πολύ περήφανη, γιατί είναι ανεξάρτητα κι ελεύθερα, και πολύ δομημένοι χαρακτήρες. Δούλεψα πάρα πολύ, όταν χρειάστηκε και σε άσχετες δουλειές από το επάγγελμά μου, και πάλεψα με την κατάθλιψη, και το αυτομαστίγωμα για αρκετά χρόνια.

- Βλέποντας απέναντί μου αυτή την ήρεμη και χαμογελαστή γυναίκα δεν μπορώ να μην της εξομολογηθώ ότι δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι έχει τέτοιες εμπειρίες-

ΝΜ: Δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου, ώστε να με αποδεχτώ. Δεν είναι εύκολο να 'ξεγυμώνεσαι" και να δέχεσαι τα λάθη σου. Αυτό που βλέπεις είναι επώδυνο. Πόσο περισσότερο να μπείς στην διαδικασία να το διορθώσεις.
Χαίρομαι όμως που το έκανα, βρήκα τις ισορροπίες μου, με δέχτηκα. Τις πολλές ανασφάλειές μου, τα ελαττώματά μου, τα χαρίσματά μου. Όλα είμαι εγώ.
Κι ελευθερώθηκα. Είναι πολύ όμορφη αυτή η ελευθερία. Και συνεχίζω την δουλειά, δεν σταματάει ποτέ.

ΝΚ: Ο πατέρας σου ήταν αυστηρός, αλλά σου είχε αδυναμία. Η σχέση σου με τους άντρες πως ήταν;

ΝΜ: Ήταν τραυματική ( γελάει δυνατά ). Τώρα "το δουλεύω" μέσα μου διαφορετικά.

ΝΚ: Σαν καλλιτέχνης έχεις ευαισθησίες και πάθη; Θεωρείς ότι η δουλειά με τον εαυτό μας βοηθά όσο πρέπει τελικά;

ΝΜ: Έχω πολλές. Με αυτά που θέλω πραγματικά, παθιάζομαι. Όπως και με την δουλειά μου παθιάζομαι. Η δουλειά όμως με τον εαυτό μας πάντα βοηθάει.
Οι ευαισθησίες δεν παύουν να υπάρχουν, αλλά παίρνουν άλλη μορφή, κι ελέγχονται διαφορετικά. Γίνονται ωριμότητα και γνώση, αν θελήσεις να δουλέψεις σωστά. Και τα πάθη δεν σκορπούνται πλέον, διοχετεύονται δημιουργικά. Όπως στο μήνυμα που θέλω να περάσω.

-Θαυμάζω πραγματικά αυτή την μαχήτρια αλλά και γλυκιά γυναίκα που έχω μπροστά μου, και η τελευταία μου ερώτηση είναι ποιό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει.-

ΝΜ: Να ελευθερωθούμε απ'ότι μας έχει επιβληθεί, και μας ψυχαναγκάζει. Είτε αυτό είναι η εικόνα μας, είτε τα κοινωνικά πρότυπα που δεν μας ταιριάζουν, είτε ο ψυχαναγκασμός που οι ίδιοι ασκούμε στον εαυτό μας.
Να ζήσουμε, να γελάσουμε, ν'αγαπηθούμε και ν'αγαπήσουμε πολύ. Να μην φοβόμαστε. Η ζωή είναι μικρή για να την σπαταλάμε.

Με αυτό το υπέροχο μήνυμα, που μου άφησε ένα υπέροχο κι ελπιδοφόρο συναίσθημα, θέλω να κλείσω την συνέντευξη. Έφυγα από το Σούνιο πιο ελαφρύς, γεμάτος ελπίδα. Ναι αν θέλουμε γίνεται.
Η Νάνσυ Μάρη ετοιμάζει κάποια καινούργια πράγματα από χειμώνα, που μας τα φυλάει έκπληξη. Όπως πάντα μαχήτρια, σου εύχομαι κάθε επιτυχία Νάνσυ μου, σε ότι κι αν κάνεις. Σου αξίζει.