«Το όνομα που έχω επιλέξει για να συστήνομαι στους Έλληνες φίλους μου -καθώς το κινεζικό είναι πολύ δύσκολο- είναι Ελένη-Ηλιάννα Παππά. Το Ελένη είναι ένα πολύ δημοφιλές όνομα στην Ελλάδα, το Ηλιάννα θυμίζει τον ήλιο και "κουβαλά" λάμψη και το Παππά το επέλεξα για να έχω ένα επίθετο!» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με αφοπλιστική ευθύτητα κι ένα πλατύ χαμόγελο, η 20χρονη Γουάν Σανγκ-Σανγκ από την Κίνα, σπουδάστρια της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου που βρίσκεται τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα στο πλαίσιο ενός προγράμματος συνεργασίας του κινεζικού πανεπιστημίου με το Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων.
Αυτές τις ημέρες βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να παρακολουθήσει το 1ο Διεθνές Θερινό Σχολείο με θέμα «International Journalism and media organizations in a turbulent age: European and Asian perspectives», που συνδιοργανώνουν (16-23 Ιουλίου) το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ και η έδρα Jean Monnet «European Integration», η Deutsche Welle Academie και το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου (Beijing Foreign Studies University).
Τα ελληνικά ήταν 6η της επιλογή στο μηχανογραφικό για την εισαγωγή της στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν μετανιώνει ούτε στιγμή που βρέθηκε σ'
«Οι δύο λαοί, ο κινεζικός και ο ελληνικός, έχουν πολλά κοινά. Και οι δύο δίνουν μεγάλη σημασία στην οικογένεια. Οι Έλληνες, μέσα στην κρίση, δεν άφησαν τα παιδιά τους, τα στηρίζουν. Και οι Κινέζοι κάνουν το ίδιο, στηρίζουν τα παιδιά τους. Ένα ακόμη κοινό είναι ο σεβασμός για τους μεγαλύτερους και τους ηλικιωμένους» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η νεαρή Κινέζα.
Δηλώνει γοητευμένη από τη «μεγάλη ελληνική ιστορία», στοιχείο που προκαλεί τον θαυμασμό της ίδιας και των συμπατριωτών της προς τη χώρα και προκαλεί αισθήματα αμοιβαίας συμπάθειας, όπως λέει, ενώ δεν κρύβει και τον ...έρωτά της για την ελληνική φύση. «Για πρώτη φορά στη ζωή μου έκανα μπάνιο σε θάλασσα, εδώ, στην Πάργα. Στην αρχή φοβήθηκα γιατί η μόνη μου εμπειρία ήταν σε πισίνα αλλά πλέον απολαμβάνω κάθε στιγμή μου μέσα στο νερό» λέει.
Τα καλοκαίρια, όταν επιστρέφει για κάποιες εβδομάδες στην Κίνα για να δει τους γονείς της περιγράφει την Ελλάδα σαν έναν όμορφο ζωγραφικό πίνακα και προτρέπει όσους συναντά να επισκεφθούν την «πανέμορφη αυτή χώρα». Και ας ...αργούν τα λεωφορεία και ας μην είναι ανοιχτά τα καταστήματα ως αργά, που είναι δύο στοιχεία πολύ διαφορετικά από την πατρίδα της, όπως επισημαίνει.
Άλλωστε, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ελληνική φιλοξενία και την ελληνική «αγκαλιά», αυτή που της άνοιξαν οι άνθρωποι στα Ιωάννινα. «Οι Έλληνες είναι πολύ φιλικοί. Έχω πολλούς Έλληνες φίλους - αληθινούς φίλους και περνάμε πολύ καλά» σημειώνει, ενώ στην ερώτηση αν θα επέλεγε την Ελλάδα ως μόνιμο τόπο διαμονής εξηγεί πως είναι μοναχοπαίδι και της λείπουν πολύ οι γονείς της, αλλά σε μια τέτοια απόφαση θα συντελούσε το αν θα έβρισκε δουλειά εδώ ή ...τον έρωτα της ζωής της!
Ο δε ...έρωτας με το μπουζούκι τής προέκυψε στη Ζάκυνθο. «Στην αρχή μού φαινόταν περίεργη η ελληνική μουσική αλλά μετά, σε μια ταβέρνα στη Ζάκυνθο άκουσα τον ήχο που βγάζει το μπουζούκι και ήθελα να μάθω να παίζω αυτό το ωραίο όργανο. Δεν έχω κανένα μουσικό ταλέντο αλλά ήθελα να μάθω μπουζούκι» λέει και σιγοτραγουδά το «Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου» ανανεώνοντας το «ραντεβού» μας στην Αθήνα, επόμενο σταθμό του συνολικά τριετούς ταξιδιού της στην Ελλάδα, όπου υπόσχεται να μας μυήσει στον δικό της μουσικό κόσμο υπό τους ήχους ...τι άλλο; Του μπουζουκιού!
Κοινοποιήστε το στα παρακάτω κουμπιά
Post A Comment:
0 comments so far,add yours