«Στὰ 1863 ζοῦσαν στὴν Φιλιππούπολη περίπου 18.000 Ἕλληνες.
Στὰ 1903 ζοῦσαν στὴν Φιλιππούπολη 5.000 Ἕλληνες.
Αὐτονόητο εἶναι ὅτι ἡ Φιλιππούπολη ἀποτέλεσε τὸν φάρο τῆς ἑλληνικῆς παιδείας στὴν Βόρεια Θράκη. Διάφοροι Εὐρωπαῖοι περιηγητὲς ποὺ πέρασαν ἀπὸ δῶ, σημείωσαν τὴν ὑπεροχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἔναντι τοῦ βουλγαρικοῦ. Εἶχε δὲ ἡ πόλη 8 ἐκκλησίες καὶ ἦταν σπουδαῖο οἰκονομικὸ κέντρο.
Τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο ὑπέστη καὶ δῶ πολλὲς διώξεις καὶ σφαγές».
Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος Ἱστορία τοῦ Βορείου Ἑλληνισμού – Θράκη έκδ. «Ἀφοί Κυριακίδη» Θεσσαλονίκη, 1991
Πηγὴ: Τὸ ἐ ξ α ι ρ ε τ ι κ ό λεύκωμα τῶν ἐκδόσεων τοῦ περιοδικοῦ ἐνδοχῶρα «Στῶν Ἑλλήνων τὶς Πατρίδες», ἀπό τὴν συλλογὴ τοῦ Ἰωάννου Γεωργόπουλου.
ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΙΣ
Η Φιλιππούπολη πριν και μετά την Ρωμαϊκή κατάσταση.
Η Φιλιππούπολη μέχρι την εποχή του αυτοκράτορα των Ρωμαίων Αυγούστου είχε αυτονομία. Διοικούταν όπως οι πόλεις των παραλίων της Θράκης έχοντας δικιά της βουλή και δήμο, πλήρωνε όμως φόρους στους Θράκες Οδρύσους. Την αυτονομία κράτησε και στην ρωμαϊκή εποχή. Στην εποχή του Αυγούστου οι Οδρύσες, με τη βοήθεια των Ρωμαίων, κυριάρχησαν σ’ όλη τη Θράκη κι έκαναν τη Φιλιππούπολη δεύτερη πρωτεύουσά τους μετά τη Βιζύη.
Στην εποχή της Ρωμαιοκρατίας γνώρισε μεγάλη ακμή, γιατί πέρασε από κοντά της ο μεγάλος στρατιωτικός δρόμος της Κυψέλης προς τη Σαρδική (την σημερινή Σόφια). Στη Φιλιππούπολη είχε την έδρα του ο Ρωμαίος διοικητής της Θράκης. Το 251 μ.χ καταστράφηκε από τους επιδρομείς Γότθους, οι οποίοι κατέσφαξαν γύρω στους 100.000 κατοίκους της, ξαναχτίστηκε όμως γρήγορα και απόκτησε την παλιά της φήμη.
Σύντομη ιστορία της Φιλιππούπολης κατά τον 19ον αιώνα και μέχρι το 1906
Όταν άρχισε ο 19ος αιώνας οι κάτοικοι της Φιλιππούπολης ήταν Τούρκοι, ‘Ελληνες,
Από το 1861 όμως οι πρώην ελληνόφωνοι Βούλγαροι αποσπάστηκαν από την ελληνική ορθόδοξη κοινότητα και αποτέλεσαν ιδιαίτερη βουλγαρική κοινότητα με ξεχωριστά σχολεία και εκκλησίες που υποτάχθηκαν από το 1872 στην θρησκευτική δικαιοδοσία της βουλγαρικής εξαρχίας με Βούλγαρο Μητροπολίτη.
‘Υστερα από την συνθήκη του Βερολίνου (1878) ορίστηκε πρωτεύουσα της αυτόνομης επαρχίας της Ανατολικής Ρουμελίας. Το 1885 με την αναίμακτη επανάσταση των Βουλγάρων καταλύθηκε το καθεστώς αυτό και η επαρχία της Ανατολικής Ρουμελίας ενώθηκε με την ηγεμονία της Βουλγαρίας και η Φιλιππούπολη έγινε επαρχιακή πόλη της.
Όταν πραγματοποιήθηκε το μεγάλο ανθελληνικό κίνημα του 1906 στη Βουλγαρία, (Δείτε σχετικά εδώ) διαλύθηκε η Ελληνική κοινότητα και τα περίφημά της ιδρύματα κατασχέθηκαν. Αυτό ανάγκασε τους Φιλιππουπολίτες σε ολικό εκπατρισμό στη μητέρα Ελλάδα και έτσι εκμηδενίστηκε ο ελληνισμός που υπήρχε πάνω από 2000 χρόνια. Πρέπει να τονιστεί ότι στα μέσα του 19ου αιώνα προσδιορίζεται χρονικά η κατακόρυφη άνοδος της οικονομικής κυριαρχίας του ελληνικού στοιχείου της Φιλιππούπολης, το οποίο επέκτεινε τις συναλλαγές του σε ολόκληρο τον οθωμανικό και τον εμπορικό χώρο. Πολλά ελληνικά ονόματα δέσποσαν για δεκαετίες ολόκληρες στο εμπόριο του τόπου, που διέθεταν εμπορικά καταστήματα σε ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατορία, στην Κωνσταντινούπολη και στην Βιέννη.
Δύο μεγάλες ελληνικές οικογένειες της Φιλιππούπολης κυριάρχησαν ολόκληρο τον 19ο αιώνα στην οικονομική ανάπτυξη της Βόρειας Θράκης. Οι οικογένειες Κοϊμτζόγλου και Γκιουμουσγκερδάνη. Το εξωτερικό εμπόριο παρουσίαζε τεράστια άνοδο. Τα αγροτικά προϊόντα κάλυπταν περισσότερο από τα ¾ της συνολικής εξαγωγικής αξίας. Στο εισαγωγικό εμπόριο της Φιλιππούπολης η Γαλλία συμμετείχε με το μεγαλύτερο ποσοστό και ακολούθησαν η Αγγλία η Γερμανία και άλλες χώρες.
Πηγή: Το κείμενο είναι της κυρίας Ανθούλας Ευσταθοπούλου, Προέδρου της «Θρακικής Εστίας Ν. Σερρών».
http://apocalypsejohn.com
Κοινοποιήστε το στα παρακάτω κουμπιά
Post A Comment:
0 comments so far,add yours