H κατάρρευση του βιομηχανικού πολιτισμού

ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ MATI GR

«Ένας ψυχολόγος μου είπε ότι οι άνθρωποι λένε ιστορίες για να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους. Όλες οι τέχνες και οι μύθοι είναι μόνο δημιουργίες για να μας δώσουν κάποια αίσθηση ελέγχου πάνω στα πράγματα που τους φοβίζουν. Φοβούνται ότι θα πεθάνουν; Δημιούργησαν τη μετενσάρκωση. Φοβούνται το κακό; Δημιούργησαν έναν καλοπροαίρετο Θεό που στέλνει τους κακούς στην κόλαση. Έχω αντιμετωπίσει τους στρατιώτες με PTSD με το να τους τραβήξει εικόνες για το τι συνέβη εκεί ".

Κάτω από το λεπτό κατώφλι της φυσιογνωμίας του βιομηχανικού πολιτισμού βρίσκεται ένας ωκεανός με ζοφερή πραγματικότητα - υπερπληθυσμός, οσμές πετρελαίου, φτώχεια και λιμοκτονία, ρύπανση που μεταβάλλει τις ορμόνες και ομάδες καρκίνου, πυρηνική ακτινοβολία, πανδημίες από μεταλλαγμένους ιούς, μαζική εξαφάνιση κλπ.

Η εργασία για την καταστολή του φόβου από αυτούς τους πραγματικούς εφιάλτες είναι σειρά μηχανισμών ψυχολογικής και πολιτιστικής άμυνας όπως ο μύθος της τεχνολογικής προόδου, το θρησκευτικό δόγμα, η προπαγάνδα των δυτικών Μέσων που προκαλούν κόλπα αυτο-εξαπάτησης όλα ευάλωτα σε (συναισθηματική απόκρυψη, εξορθολογισμό, υποχωρήσεις σε φαντασιώσεις κ.λπ.).

Όλο το χρόνο και στο παρασκήνιο υπάρχει το συνεχές βουητό της παγκόσμιας καταναλωτικής μηχανής που αναδεύει ατελείωτες υποσχέσεις ικανοποίησης και ευτυχίας, αν αγοράσετε μόνο αυτό ή το άλλο προϊόν.

Οι περισσότεροι έχουν δαγκώσει τον καρπό του υλισμού και έχουν καταπιεί ολόκληρο την ψεύτικη αλήθεια ότι ‘η ανθρώπινη πρόοδος βρίσκεται πάντα σε μια ανοδική τροχιά με την επιστήμη και την ανθρώπινη εφευρετικότητα που επιλύει όλα τα προβλήματα’.

Οι πολίτες των ανεπτυγμένων χωρών αγνοούν ότι η ζωή τους υποστηρίζεται από δεκάδες σκλάβους ενέργειας που εργάζονται μέρα και νύχτα, χρόνο με το χρόνο.

Τα ράφια των μαγαζιών με τα τρόφιμα, η υψηλή διατροφή των ζωικών πρωτεϊνών, η αυτοκινητοβιομηχανία, τα αεροπορικά ταξίδια και η μηχανή που εξαρτάται από το διακόπτη, εξαντλητική πηγή φθηνών, ενεργειακά πυκνών ορυκτών καυσίμων.

Είμαστε γεννημένοι σε αυτό το πλούσιο σε ενέργεια κουκούλι του σύγχρονου βιομηχανικού πολιτισμού, με κάθε διαδοχική γενιά να μεγαλώνει ολοένα και πιο συνηθισμένη στους ουρανοξύστες, τα τσιμεντένια πεζοδρόμια, τους ασφαλτοστρωμένους δρόμους και την κακοφωνία του αυτοματισμού, μέχρις ότου όλα αυτά απλά θεωρούνται δεδομένα.

Ανήσυχοι και αναστατωμένοι, δεν είμαστε πλέον συνδεδεμένοι με τους φυσικούς κύκλους των εποχών, την ρύθμιση του ήλιου και του φεγγαριού και το βιολογικό ρολόι της φύσης που μετράει το χρόνο με τη μετανάστευση των ζώων, την άνθηση των φυτών, τη γέννηση και το θάνατο.

Αντ 'αυτού, ο χρόνος μετριέται σε γρήγορους ήχους στην τηλεόραση, τις ώρες σε μια εργάσιμη μέρα, τα τριμηνιαία κέρδη των εταιρειών και τα μικροδευτερόλεπτα της διαπραγμάτευσης μετοχών υψηλής αξίας.

Ο χρόνος είναι χρήμα, η κοινωνική και περιβαλλοντική συνείδηση έχει ανοίξει με εικόνες των καταναλωτών και το μέλλον είναι ένας γραμμωτός κώδικας που σφραγίζεται στο μέτωπό μας.

Οι πολυπόθητοι ενεργειακοί πόροι του βιομηχανικού πολιτισμού, που ξέσπασαν στο έδαφος και καίγονται στην ατμόσφαιρα, έχουν αμετάκλητα διακόψει τη σταθερότητα του κλίματος που επέτρεψε τη ζωή να ανθίσει.

Η ίδια η Γη έχει παραγκωνισθεί και το φυσιολογικό της ρολόι έχει σπάσει. Τα φυτά ανθίζουν όταν δεν πρέπει, υποκύπτοντας σε επιθετικά παθογόνα και έντομα και εξαφανίζονται από την ξηρασία ή ασυνήθιστα σκουπίδια. Τα ζώα μεταναστεύουν βόρεια νωρίτερα και νωρίτερα και πεθαίνουν από ασθένειες και λιμοκτονία σε έναν κόσμο που ζεσταίνεται συνεχώς.

Οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους από φρικιαστικές καταιγίδες και αυξανόμενες παλίρροιες.

Η λέξη "εξαφάνιση", όταν μεταφέρεται σε δημόσιο φόρουμ, αντιμετωπίζεται ως απλή υπερβολή και η ευθραυστότητα της βιόσφαιρας δεν αναγνωρίζεται ούτε εκτιμάται πραγματικά.

Δεν υπάρχει παγκόσμιο σχέδιο για το πώς να προχωρήσουμε προς τα εμπρός για να αποφύγουμε το γεγονός της εξαφάνισης.

Ως εκ τούτου, εκτός από λίγους επιστήμονες, η παγκόσμια κοινότητα θα συγκλονιστεί από το επερχόμενο σφαγείο, διότι ουδείς αναμένει ότι θα συμβεί πραγματικά.

Διαφορετικά, οι κυβερνήσεις του κόσμου θα εργάζονταν με εξαντλητικές λύσεις, κάτι που όμως δεν γίνεται ... "

... Παρά τη ρητορική σχετικά με την πιεστική ανάγκη ανάπτυξης και την έμφαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και ακόμη τη διαχείριση των πόρων, η ανθρωπότητα έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά στην οικονομική ανάπτυξη.

Υποστήριξε την ευρεία απελευθέρωση του εμπορίου μέσω της ιδιωτικοποίησης και της αύξησης των άμεσων ξένων επενδύσεων, μεταξύ άλλων στρατηγικών διαρθρωτικής προσαρμογής, ως «μεταρρύθμιση πολιτικής πρώτου σταδίου» για τις αναπτυσσόμενες χώρες για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης.

Η προώθηση αυτού του συνόλου πολιτικών βασίζεται κυρίως στην επιθυμία να εξασφαλιστούν αγορές για τις πολυεθνικές εταιρείες και τις δυτικές οικονομίες. Οι τοπικές ελίτ επωφελήθηκαν επίσης από αυτό ...

Αυτά μεταξύ άλλων γράφει σε άρθρο του ο Robert Hunziker, Διδάκτορας στο πανεπιστήμιο DePaul, και ταυτόχρονα ανεξάρτητος συγγραφέας και περιβαλλοντικός δημοσιογράφος που έχει εκδώσει περισσότερα από 200 άρθρα που εμφανίζονται σε 50 πλέον περιοδικά και δικά παγκοσμίως.