Έφυγε ξαφνικά, ο Ολυμπιονίκης Μπάμπης Χολίδης...

Φτωχότερη είναι από σήμερα η ελληνική πάλη καθώς θρηνεί τον θάνατο του Ολυμπιονίκη, Μπάμπη Χολίδη.

Ο σπουδαίος αυτός αθλητής άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 62 ετών προδομένος από την καρδιά του.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο Μπάμπης Χολίδης αισθάνθηκε έντονη δυσφορία όταν πήγαινε την κόρη του σε μ

άθημα χορού.
Ακολούθως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αλλά στη διαδρομή απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς.
Ο Μπάμπης Χολίδης διέπρεψε στην ελληνορωμαϊκή πάλη, ενώ ήταν και Ολυμπιονίκης στην κατηγορία των 57 κιλών, στο Λος Άντζελες το 1984 και στη Σεούλ το 1988.
Ο εκλιπών γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1956 στο Καζακστάν.
Στις 8 Ιουνίου 1965, ο μόλις εννέα ετών τότε Μπάμπης Χολίδης μαζί με την οικογένειά του ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έμειναν στην Καλλιθέα.
Άρχισε την πορεία προς την αθλητική καταξίωση από τη θύρα 9 του σταδίου Καραϊσκάκη, όπου στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 μαζεύονταν εκεί οι περισσότεροι πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική

Ένωση.
Το προπονητήριο του Άτλαντα Καλλιθέας, στον οποίο αγωνίστηκε τελικά, ήταν κάτω από εκείνη την εξέδρα.
Όταν πάλεψε για πρώτη φορά στην κατηγορία των παίδων, ζύγιζε μόλις 24 κιλά. Το 1971 στη Θεσσαλονίκη αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας στην κατηγορία των 48 κιλών.
Ένα χρόνο αργότερα ο προπονητής, Γεώργιος Πετμεζάς, του χάρισε μία θέση στην εθνική ομάδα.
Το 1976, σε ηλικία 19 ετών, συμμετείχε στην ελληνική αποστολή που ταξίδεψε στον Καναδά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ. Στη συλλογή του βέβαια μέχρι τότε υπήρχε ένα χάλκινο μετάλλιο ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (1976, Λένινγκραντ).
Το 1984 στο Λος Άντζελες αγωνίστηκε στο μικρό τελικό και βγήκε νικητής κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.
Παρά το γεγονός ότι προερχόταν από σοβαρό τραυματισμό, ακολούθησε την ελληνική αποστολή στους Ολυμπιακούς της Σεούλ και τα κατάφερε.
Για τις ε

πιτυχίες του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του αστυφύλακα. Μετά την αποστράτευσή του ασχολήθηκε με την προπονητική και το 1989 επέστρεψε στον Άτλαντα Καλλιθέας.
Ένα χρόνο αργότερα έγινε προπονητής της εθνικής παίδων και το 1996 έστειλε την εθνική ανδρών στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα.
Από το 1998 μέχρι το 2000 διετέλεσε πρώτος προπονητής στην εθνική ανδρών αλλά λίγο αργότερα αποφάσισε να αποχωρήσει και να αφήσει την πάλη οριστικά.
Προς τιμήν των επιτυχιών του το κλειστό γυμναστήριο στην περιοχή Άγιοι Σαράντα στις Αχαρνές Αττικής έχει δοθεί το όνομά του.
Συνοπτικά οι διακρίσεις του:
Πανελλήνια Πρωταθλήματα: 1ος (1971,1972)
Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 3ος (1978,1986)
Παγκόσμια Κύπελλα: 3ος(1982) 2ος(1983, 1ος(1985)
Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: 2ος (1983,1986), 3ος(1976)
Ολυμπιακοί Αγώνες: 3ος (1984,1988)
Super Champion: 1ος (1985)

Μεσογειακοί Αγώνες: 1ος (1975,1979)