Κάπου ανάμεσα στην τέλεια σχέση και στο τέλειο ψέμα

Λένε πως οι γυναίκες είμαστε αυτές που προσποιούμαστε οργασμούς και χρεώνουμε στους άντρες ότι προσποιούνται ολόκληρες σχέσεις. Στην πραγματικότητα έχουμε έρθει όλες αντιμέτωπες με μια “τέλεια σχέση” που μπάζει από παντού και δε θέλουμε να τη θυμόμαστε. Καθεμιά για τους δικούς της λόγους. Αρκεί να ανοίξεις ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες ή απλά να κοιταχτείς στον καθρέφτη.

Όταν οι φίλες σου πιστεύουν πως ενσαρκώνεις την ελληνική εκδοχή της Σάρα Τζέσικα Πάρκερ –χωρίς το δωμάτιο με τα παπούτσια και τη στήλη στη Vogue- νομίζουν πως όλες οι ερωτικές ιστορίες αν γραφτούν θα έχουν ένα happy end. Θα αλλάξουν το ρου της ιστορίας ή απλά θα γίνουν το motivation για άλλες γυναίκες εκεί έξω.

Οτιδήποτε γράφεται μπορεί να γίνει τέλειο ή να αλλάξει μορφή πίστευε μια καλή μου φίλη που κάθε φορά που ζούσε μια σχέση τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά μου την περιέγραφε σαν να ήταν η σχέση της ζωής της. Πίστευε τόσο πολύ πως μέσα από τις αντιθέσεις, τους τσακωμούς, τις ζήλιες, τις εντάσεις κρύβεται κάτι μαγικό. Κάτι που αν γραφτεί θα υπάρξει ταύτιση ή λύτρωση κανείς δεν ξέρει.

Δε μπορούσα να γράψω την ιστορία αυτή γιατί θα ήταν σαν να χτυπούσα παλαμάκια σε ένα λάθος ρυθμό ή σαν να συγκάλυπτα κάτι τέρμα fake. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι σε ένα όμορφο καλοκαιρινό τοπίο και από κείνο το απόγευμα και για ένα ολόκληρο μήνα οι δυο τους εξερευνούν τον έρωτα σε όλες τις εκφάνσεις του. Περνάνε όμορφα και ταιριάζουν σε όλα. Απλά το κακό είναι πως δεν ταίριαζαν μόνο μαζί αλλά και με άλλους. Έτσι σε αυτή την τρόπων τινά σχέση εισέρχονταν και φεύγουν πολλά κατά καιρούς πρόσωπα δημιουργώντας προστριβές, εντάσεις και αρκετά ακραία σκηνικά.

Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια με μπερδεμένα συναισθήματα που κρατούσαν την άκρη του νήματος. Δεν τολμούσες να πεις «τι θέλεις επιτέλους από αυτόν τον τύπο;» αλλά και ούτε και να παραδεχτείς δημόσια πως είσαι ακόμη μαζί του. Ήταν πάντα ο ίδιος τύπος που με ένα μήνυμά του χαμογελούσες σαν τρελή, που πίστευες πως αυτό «το μεταξύ σας» δε θα το ζήσει ποτέ με καμιά κι ας περνούσαν πολλές τα βράδια από το κρεβάτι του. Εννοείται πως όταν οι άλλοι γύρω σου σε ρωτούσαν γιατί χαμογελάς και λάμπουν τα μάτια σου, έλεγες πως βγαίνεις με κάποιον που μοιάζει πολύ καλός για να είναι αληθινός.

Όμως εσύ ήξερες πως το μόνο αληθινό πράγμα είναι τα επικίνδυνα συναισθήματα που πλέον σε κρατούσαν πίσω. Μαζί του έμαθες να λες ψέματα για το πως είναι να είσαι ερωτευμένη και να μπορείς να το φωνάξεις γιατί ντρέπεσαι για όσα νιώθεις για αυτόν. Γιατί είναι αληθινό στα δικά σου μάτια και μόνο. Μαζί του έμαθες πως μια αληθινή στιγμή κρατάει μέχρι να γνωρίσει τη σερβιτόρα από το διπλανό beach bar και να χαθεί για κανένα διήμερο και να κλαις με λυγμούς.

Μαζί του έμαθες να φοβάσαι να παραδεχτείς ότι θέλεις περισσότερα για να μη χάσεις κι αυτά τα λίγα που με το σταγονόμετρο σου έδινε. Γιατί ήξερε καλά πως σε έχει δέσει. Τη μυρίζονται την καψούρα οι άντρες από χιλιόμετρα και από τα πόσα ανέχεσαι για πάρτη τους.

Έμαθες να κρύβεσαι και να ονομάζεις δυνατές αναμνήσεις αυτά που σε πλήγωναν. Να κλαις, να υπόσχεσαι πως είναι η τελευταία φορά και αυτό το τέλος να μην έρχεται ποτέ.

Σίγουρα δεν επιλέγεις ποιον θα ερωτευτείς. Αλλά και πάλι τι νόημα έχει τόσο συναίσθημα αν λες ψέματα στη ψυχούλα σου; Αν δε το χαίρεσαι;Αν τα βράδια τα βάζεις με όσους σου κλέβουν στιγμούλες απ τη πρόσκαιρη χαρά σου;
Ίσως να είναι δύσκολο να παραδεχτείς εύκολα τι σου συμβαίνει γιατί ξέρεις πως θα σηκωθούν πολλά δάχτυλα να σε κρίνουν για τις λάθος επιλογές σου, την αδυναμία του χαρακτήρα σου και το χρόνο που χάνεις. Στην πραγματικότητα κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε κρίνει γιατί πολύ απλά δε μπορεί να μπει στη θέση σου. Γιατί πολλές φορές μια ψεύτικα τέλεια σχέση είναι η λύση στον ανεμοστρόβιλο που ζεις. Όταν δε μπορείς να πεις πως είσαι κατά λάθος ερωτευμένη με ένα λάθος και το βαφτίζεις πάθος. Ονομάζεις εμπειρίες τη λάθος συμπεριφορά και δύναμη την αντοχή σου στον πόνο.

Απλά κατά βάθος ξέρεις τι κάνει ο χρόνος, ναι;
Σε γυρνάει γύρω από ένα φαύλο κύκλο που ανοιγοκλείνει και εσύ νιώθεις κάθε φορά πως κάτι αλλάζει. Αλλά το μόνο που συμβαίνει είναι ότι αλλάζουν τα πάντα γύρω σου και εσύ να μένεις κολλημένη στο ίδιο σημείο. Στο ίδιο άτομο, στο ίδιο συναίσθημα που σημασία δεν έχει τι μπορεί να σου προσφέρει αλλά τι σου στερεί.

Λένε πως στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Μπορεί να έχουν δίκιο. Όμως ανάμεσα στην αγάπη που χαρίζεται απλόχερα και σε αυτή που διεκδικείς ασταμάτητα και με χίλιους τρόπους πάντα θα κερδίζει η πρώτη. Αυτή που έρχεται αβίαστα, που μπορείς να την παραδεχτείς και που δε σηκώνει κανένα ψέμα γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινή.