Ο Κρητικός φωτογράφος που κατέκτησε... 37 παγκόσμια βραβεία μέσα σε ένα χρόνο!

loading...

Πολύ παραγωγικό φωτογραφικά ήταν το 2018 για τον Διεθνή Χανιώτη φωτογράφο Γιώργο Μπαλαδάκη, καθώς κατέκτησε 37 βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς σε Ινδία, Σλοβενία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ρουμανία, ΗΠΑ, Ν.Αφρική, και Γαλλία.

Κατέκτησε επίσης 6 παγκόσμιους φωτογραφικούς τίτλους, κάτι που τον έφερε σε υψηλά επίπεδα διακρίσεων της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας.
Συγκεκριμένα κατέκτησε τον τίτλο «Zeus» και την διάκριση VIP 1 (Very important photos) της GPU (Global Photography Union), τον τίτλο Excellence FIAP/gold της FIAP (International Federation of Art Photography).
Τιμήθηκε στην Κύπρο με Hon. PESGSPC (Paschal English School Greek School Photographic Club) και με το Grand Progress Award (GPA PESGSPC) για την διάδοση της ειρήνης, αγάπης και φιλίας των λαών διά μέσου της φωτογραφίας.
Επίσης κατέκτησε τον τίτλο Artist – ACPE (Campina Photography Exhibition) στη Ρουμανία, συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές Διεθνών διαγωνισμών σε Ελλάδα, Κύπρο και Γαλλία.

Ο Γιώργος Μπαλαδάκης μίλησε στο zarpanews.gr για την φωτογραφία γενικά, αλλά και για τα βραβεία που κατέκτησε την χρονιά που μας πέρασε: “Είναι το ατομικό μου ρεκόρ μέχρι στιγμής. Και οι προηγούμενες χρονιές δεν ήταν άσχημες, καθώς το 2017 είχα 17 βραβεία, το 2016 16 παγκόσμια και 3 πανελλήνια ενώ το 2015 είχε 10 βραβεία. Το 2018 όμως είχε 37 παγκόσμια και δύο πανελλήνια. Είναι σημαντικό, γιατί μιλάμε για πολύ μεγάλους διαγωνισμούς. Φανταστείτε ότι συμμετέχουν εκατοντάδες χώρες ενώ οι συμμετοχές φωτογράφων κυμαίνονται από 600 – 700 και οι διαγωνιζόμενες φωτογραφίες είναι από 6.000 έως και 15.000!”

Πώς είναι να συμμετέχεις σε τόσο μεγάλους διαγωνισμούς; Είναι αρκετά ψυχοφθόρα και χρονοβόρα η διαδικασία των παγκόσμιων διαγωνισμών κυρίως γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με «τέρατα» της φωτογραφίας που προέρχονται μάλιστα από χώρες με ανεξάντλητο φωτογραφικό υλικό όπως ο Pandora Bantara από την Σρι Λανκα 400 βραβεία το 2018 και 60 χρυσά μετάλλια ή ένας άλλος από τον Μπαγκλαντές που πήρε μόνο σε έναν διαγωνισμό στην Αμερική 22 βραβεία. Χώρες όπως το Μπαγκλαντές, η Ινδία, η Σιγκαπούρη έχουν πολλά αντικείμενα φωτογράφησης. Συνεπώς όταν πας από μια όμορφη μεν αλλά μικρή πόλη όπως τα Χανιά, πρέπει να συμμετέχεις με κάτι πολύ ξεχωριστό και σίγουρα να έχεις την προσωπική σου ταυτότητα για να τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάνε σε αυτούς τους διαγωνισμούς. Εμένα η ταυτότητα μου είναι το στουντιακό πορτρέτο και το γυμνό. Όταν μπαίνω στο στούντιο ξεχνάω τα πάντα, τι ώρα και τι μέρα είναι! Δεν είναι εύκολη η στουντιακή φωτογραφία γιατί δεν συγχωρείται απολύτως κανένα λάθος. Ένας κανονικός κριτής όταν δει λάθος φωτισμό ή καμένο σε μία στουντιακή φωτογραφία θα την απορρίψει. Δεν έχεις την δικαιολογία της φωτογραφίας που αφορά την στιγμή. Τα τελευταία 20 χρόνια έχω μελετήσει πάρα πολύ το θέμα της φωτογραφίας σε στούντιο και ξέρω τι θέλω και τι κάνω. Μιλάμε φυσικά για αμέτρητες ώρες φωτογράφησης. Τα περισσότερα βραβεία μου είναι από στούντιο και αφορούν ανθρώπους καθημερινούς, άντρες και γυναίκες, σε καταστάσεις οι οποίες πάντα περνάνε ένα μήνυμα.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για σένα; Διδάσκοντας σε αρχάριους και παρακολουθώντας παγκόσμιους διαγωνισμούς και μεγάλους φωτογράφους όλο και κάτι σου έρχεται, όλα αυτά είναι πολύ καλά ερεθίσματα. Για μία σειρά φωτογραφιών όμως μπορεί να εμπνευστείς από το παραμικρό και εκεί που δεν το περιμένεις, όπως έγινε πριν από 3 χρόνια: Έβγαινα από το σπίτι και πήρε το μάτι μου στον κήπο τον ιστό μιας αράχνης σε έναν αθάνατο. Πλησιάζω πιο κοντά και βλέπω την αράχνη που την έχει πιάσει μια μέλισσα και έχει αρχίσει να την τρώει. Πάω να πάρω την μηχανή, βάζω τους κατάλληλους φακούς, και βγάζω τις φωτογραφίες και βλέπω ότι είχα ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Άρχισα έτσι να βλέπω που υπήρχαν έντομα, ιστοί, μέλισσες, ζουζούνια κλπ. Μου πήρε ένα τρίμηνο αλλά βγήκε μια πολύ καλή σειρά φωτογραφιών. Άλλες σημαντικές συλλογές είναι στα Ταμπακαριά όπου πήγαινα επί τρεις μήνες κάθε μέρα, η συλλογή φωτογραφιών με ΑΜΕΑ, μια φωτογραφική αλλά και ανθρώπινη εμπειρία που με άφησε άναυδο, οι γυναίκες με καρκίνο μαστού, αλλά και οι φωτογραφίες από ένα κοιμητήριο, με τα αντικείμενα που ήταν πάνω σε παιδικό τάφο, φωτογραφημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη φαίνεται ότι ήταν από τάφο, σαν να ήταν παιχνίδια. 

Τα βραβεία είναι σίγουρα και μία ηθική ικανοποίηση; Φυσικά. Κοιτάξτε, καλά είναι τα βραβεία αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αφεθεί στην σιγουριά τους. Πρέπει να είσαι ταπεινός, να δουλεύεις με μετριοφροσύνη και να κάνεις ποιοτική δουλειά. Δυστυχώς πολλοί αναλώνονται σε κακεντρέχειες και πικρόχολα σχόλια. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν ορισμένοι φωτογράφοι είναι ότι αν δεν έχεις δική σου ταυτότητα δεν μπορείς να σταθείς σε κανένα διαγωνισμό. Το να επηρεάζεσαι από κάποιον το δέχομαι. Επιβάλλεται όμως να βάλεις την δική σου σφραγίδα αν θες να κάνεις την διαφορά. Αν αντιγράφεις, στο τέλος θα κάνεις κακέκτυπα. Και μετά είναι και οι ιδέες οι οποίες έρχονται με το διάβασμα, με την δουλειά, παρακολουθώντας και κυρίως αγαπώντας τους ανθρώπους. Δεν μπορείς να κάνεις πορτρέτα αν δεν αγαπάς τους ανθρώπους. 
Ποια είναι τα επόμενα φωτογραφικά σχέδια και στόχοι; Μετά την κατάκτηση των παγκόσμιων τίτλων τα τελευταία χρόνια, έχω αποφασίσει να είμαι πολύ επιλεκτικός και να αφιερώσω χρόνο στην δημιουργία νέων έργων. Μοναδικός στόχος όσον αφορά στους διαγωνισμούς το 2019 είναι η κατάκτηση ενός από τους υψηλότερους τίτλους το Excellence FIAP/platinum της παγκόσμιας ομοσπονδίας καλλιτεχνικής φωτογραφίας (FIAP). Είναι μία τεράστια ηθική ικανοποίηση η απόκτηση των βραβείων, το Platinum, είναι ένας τίτλος που αποτελεί “οροφή”. Αν στα 65 χρόνια της πορείας της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας είναι πχ 300 χρυσοί στον κόσμο, στο Platinum είναι 100 και όπως καταλαβαίνετε αποτελεί μεγάλη πρόκληση η κατάκτησή του. 
Όσον αφορά φωτογραφικά θέματα, θα συνεχίσω την συλλογή φωτογραφιών στις οποίες ποζάρουν γυναίκες με καρκίνο του μαστού, σαν συνέχεια της προηγούμενης, με την διαφορά ότι οι γυναίκες που ποζάρουν τώρα έχουν ξεπεράσει αυτή την περιπέτεια, είναι στη φάση που κερδίζουν ξανά τη ζωή, αισθάνονται και πάλι γυναίκες και περνάνε το μήνυμα ότι δεν σταματάει η ζωή ακόμα και σε μία τέτοια δύσκολη κατάσταση. Επίσης σκέφτομαι να
ασχοληθώ με την φωτογραφία δρόμου και να κάνω μια έκθεση αναδρομική με διακεκριμένες φωτογραφίες. Συγχρόνως έχω και τους μαθητές μου, τους οποίους διδάσκω, παρακολουθώ, ευχαριστιέμαι με τη δουλειά τους και χαίρομαι καθώς οι περισσότεροι κερδίζουν με τη σειρά τους σημαντικά βραβεία και διακρίσεις
Ο Γιώργος Μπαλαδάκης διδάσκει φωτογραφία στο τμήμα Χανίων της ΕΦΕ Κρήτης σε αρχάριους και προχωρημένους για 5η συνεχή χρονιά από το 1995 έως και σήμερα, έχει διδάξει σε ΛΕΦΚΙ Χανίων (1996-2008), Δήμο Μουσούρων το 2010, Δήμο Νέας Κυδωνίας το 2011, στο Εργαστήρι Καλλιτεχνικής Δημιουργίας και Επιμόρφωσης του Δήμου Χανίων από το 2011 -2015 στα πλαίσια Εθελοντικής και Κοινωνικής προσφοράς. Το 2014 – 2015 στην Φ.Ο. Κισάμου και το 2017 – 2018 στον Πολιτιστικό Σύλλογο Βαρυπέτρου .
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια φωτογραφίας με Έλληνες και ξένους επιμορφωτές από το 1997 έως και σήμερα και έχει σπουδάσει φωτογραφία στον ΑΚΤΟ μετά από υποτροφία του περιοδικού ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ το 2012.

zarpanews.gr
Δείτε κι εδώ

loading...

Κοινοποιήστε το στα παρακάτω κουμπιά