Συρία: Όλα προσχεδιασμένα πριν από 100 χρόνια - Δείτε την «Συμφωνία της Μικράς Ασίας» του 1916

ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ MATI GR

Οργή και αγανάκτηση έχει προκαλέσει παγκοσμίως η τουρκική εισβολή στις κουρδικές περιοχές της Συρίας.
Ακόμα περισσότερο ξενίζει η συμπεριφορά της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ που κυριολεκτικά δείχνει να «ξεπουλάει» τους Κούρδους συμμάχους τους κατά του ISIS, εγκαταλείποντάς τους στο έλεος της τουρκικής αγριότητας.

Οι Τούρκοι με την άδεια των Αμερικανών, την ανοχή των Ρώσων και τη σύμφωνη γνώμη του Άσαντ εισέβαλλαν με τη συνδρομή ατάκτων μισθοφόρων, θυμίζοντας με ζοφερό τρόπο ότι διαχρονικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή των Οθωμανών, από την εποχή του Κεμάλ Αττατούρκ μέχρι και σήμερα με τον νεοοθωμανισμό του Ερντογάν: βίαιες προσαρτήσεις εδαφών, εθνοκαθάρσεις, εποικισμός και σφαγές αμάχων.

Το βρετανικό δόγμα Σάικς Πικό, η συμφωνία των Σεβρών και το κουρδικό δράμα
Στις 16 Μαΐου 1916, μεσούντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία σύναψαν μια μυστική συμφωνία στο Λονδίνο διάρκειας 100 ετών, γνωστή ως «Συμφωνία της Μικράς Ασίας» που υπεγράφη από τους διπλωμάτες Μαρκ Σάικς και Φρανσουά Ζορζ Πικό, η οποία καθόριζε έκτοτε τις πολιτικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.

Με την συμφωνία μοιράζονταν σε σφαίρες επιρροής και ελέγχου της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και αρχικά και της Ρωσίας, τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη σημερινή Τουρκία, τη Μέση Ανατολή, το Ιράκ και τη Συρία. Αυτό όμως ίσχυε μέχρι πρόσφατα.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2016 η Συμφωνία Σάικς- Πικό έληξε και τυπικά, πυροδοτώντας πρώτα εξελίξεις στο ιρακινό Κουρδιστάν και συμπαρασύροντας τους Κούρδους της Τουρκίας που είχαν ήδη επαναστατήσει και εκείνους της Συρίας.
Στο εν τω μεταξύ είχε μεσολαβήσει η Συνθήκη των Σεβρών που διαμέλιζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, προβλέποντας και μία κρατική οντότητα για τους Κούρδους με πρωτεύουσα το Ντιάρμπακιρ, γνωστή ως «Κουρδική Δημοκρατία του Μαχαμπάτ» .
Όμως η Συνθήκη των Σεβρών δεν ίσχυσε ποτέ, ο Κεμάλ Αττατούρκ συμμάχησε με τον Λένιν, ακριβώς όπως τώρα ο Ερντογάν με τον Πούτιν και το 1923 επέβαλαν την ευνοϊκή για την Τουρκία Συνθήκη της Λωζάνης, με αποτέλεσμα για την μεν Ελλάδα την Γενοκτονία των Ποντίων και των διωγμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, για δε τους Κούρδους την διάψευση της ελπίδας τους για ανεξαρτησία.

Η Συνθήκη της Λωζάνης άφησε τους Κούρδους σε καθεστώς μειονότητας στις αντίστοιχες χώρες όπου ζούσαν Κατά τα επόμενα 80 χρόνια, κάθε κίνημα των Κούρδων για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους, καταπνίγηκε βάναυσα.

Η λήξη της συμφωνίας Σάικς Πικό, ταυτόχρονα με την αναζήτηση ενεργειακών πηγών από τη Δύση, έχει ήδη πυροδοτήσει αναδιατάξεις στη Μέση Ανατολή υποχρεώνοντας τον Ερντογάν να την αντισταθμίσει καταφεύγοντας σε μία αναθεωρημένη μορφή της Συνθήκης της Λωζάνης.

Χουριέτ «Η Τουρκία ή θα μεγαλώσει ή θα μικρύνει»

Με αυτόν τον τίτλο η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα «Χουριέτ», το 2016, με την λήξη της συμφωνίας Σάικς Πικό, ανέφερε την ομιλία του Ταγίπ Ερντογάν στο υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησής του: «Σύντροφοι, η Τουρκία πλέον δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το στάτους κβο με κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα μπροστά και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη. Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλματα προς τα εμπρός».

Και πράγματι ο Ερντογάν αποδεικνύεται ριψοκίνδυνος παίκτης. Ο τουρκικός στρατός πολεμάει στη Λιβύη, έχει παρουσία στο Κατάρ, αψηφά την ΕΕ κάνοντας «με το έτσι θέλω» γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου, εισέβαλλε στο Αφρίν. Και τους ρωσικούς S400 προμηθεύτηκε, και την εισβολή στη Βόρειο Συρία υλοποιεί και στην Ανατολική Μεσόγειο κάνει παιγνίδι

Στην Συρία η Άγκυρα, ροκάνισε τον πολιτικό χρόνο, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις διαμάχες στην Ουάσιγκτον μεταξύ Στέιτ Ντιπάρμετ και Πενταγώνου και προς το παρόν φαίνεται να κερδίζει την παρτίδα, με μία εισβολή που εκτελείται με ποταμούς αίματος, αλλά παρά τις σφοδρές αντιδράσεις δείχνει να έχει την ανοχή των ΗΠΑ, περιπλέκοντας την ερμηνεία της εξωτερικής πολιτικής τους.

Ωστόσο, ουδείς μπορεί να ξεχνάει ότι η γεωπολιτική σκακιέρα στη Μέση Ανατολή είναι εξαιρετικά ευμετάβλητη έως αμμώδης… Οι σημερινοί φίλοι, αύριο γίνονται εύκολα εχθροί και αντιστρόφως.

Και επειδή το 1990 δεν είναι μακριά πίσω στο παρελθόν, ποιος μπορεί να ξεχάσει το «πράσινο φως» της Ουάσιγκτον για ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ, που εν μία νυκτί μεταβλήθηκε σε μία πολεμική σύρραξη μεταξύ διεθνούς συμμαχίας από τουλάχιστον 31 κράτη υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. κατά του Ιράκ, με τον ηγέτη του να καταλήγει στην κρεμάλα.